In Memoriam
Jan van Lunsen
*1939 †2019

We nemen vandaag afscheid van een groot Constantia man. Tijdens ons And’re Rieu concert in november van het vorige jaar zat hij nog zo trots op de eerste rij te genieten van z’n club. Toen al wisten we dat Jan ziek was en niet beter zou worden. In een onwerkelijk tempo werd zijn heden steeds vager, z’n wereld steeds kleiner. Afgelopen maandag moesten we zijn aardse bestaan loslaten en de herinneringen omarmen.

We schrijven 1950 wanneer Jan, als 11-jarig jongetje, aan de hand van zijn vader, die al jaren lid was, de wereld van Constantia binnen stapt. Hij kreeg vervolgens in het postkantoor les van “Ome” Bart de Klein. Hij leerde van hem de theorie en begon met spelen op een hoorn. Eerst de alt- en later de corhoorn. Geen bewuste keuze maar dat instrument lag er nu eenmaal.

Tijdens zijn militaire diensttijd verbleef Jan enige tijd in Nieuw Guinea waar hij de kans kreeg om bariton te leren spelen. Dat was voor Jan veel meer een ideaal en uitdaging omdat zijn vader ook bariton speelde. Eenmaal weer thuis sloot Jan zich weer aan bij Constantia om ook daar de bariton te gaan bespelen wat hij tot zijn afscheid heeft volgehouden.

Jan was in 1965 een van de oprichters van onze blaaskapel De Krommerijn Bouwers. Vervolgens heeft hij decennia lang de coördinatie van de vele optredens van de kapel op zich genomen en gezorgd dat daarmee de verenigingskas flink werd gespekt. Daarnaast speelde hij ook zelf in de kapel mee en gaf daarbij de grote trom “van jetje”.

Het initiatief om Anton Klokke uit Werkhoven te benaderen met het verzoek één van zijn bedrijfsruimtes te mogen verbouwen tot repetitieruimte voor Constantia kwam in 1982 ook van Jan. Anton Klokke stemde in met dit plan en Jan trommelde enkele dorpsgenoten op om gezamenlijk in de kerstvakantie van 1983 de ruimte om te bouwen tot een prachtige plek waar we tot de dag van vandaag met veel plezier vertoeven.

Na zijn vervroegd pension nam Jan de taak als beheerder van Constantia’s clubgebouw over van Cees van Impelen. Hij nam deze taak zeer serieus en herinnerde iedereen op zijn kenmerkende wijze er aan dat wij zorgvuldig met het clubgebouw om moesten gaan. Wanneer de vloer na afloop van een carnavalsoptocht weer eens bezaait lag met confetti dan liet Jan zijn ongenoegen daarover duidelijk merken. Maar de volgende dag was ons clubgebouw ook weer spik en span.

Communicatie ging regelmatig via briefjes die we aantroffen op de bar of op een deur geplakt. Dat waren dan krabbels als instructies over de stand van de kachels, de verlichting of zelfs over het feit dat de heren het urinoir na gebruik moesten doorspoelen. Op den duur lag er een opmerkelijk stapeltje gekleurde briefjes die Jan met grote regelmaat hergebruikte.

Stelt u zich eens voor. In het najaar van 2012 ben je patiënt bij tandprotheticus Hans Ipenburg in Odijk. Terwijl je geduldig de behandeling ondergaat vertel je enthousiast over je jarenlange lidmaatschap bij Constantia en wat voor geweldige club dat is. Dat hou je zo een paar weken vol. Je neemt zelfs eens wat foto’s en knipsels mee. Met in het achterhoofd het prijskaartje wat samenhangt aan je behandeling ben je eigenlijk van mening dat daar iets tegenover moet staan en begin je over sponsoring. Kort samengevat eindigt deze anekdote met een nieuw gebit voor Jan en een prachtig sponsorcontract voor Constantia. Dat was ook Jan!

Na 65 jaar stopte Jan in 2016 met zijn actieve rol in het orkest. Toenmalig burgemeester Ostendorp heeft hem het ere insigne nog opgespeld. “Ik kan nu met een gerust hart stoppen”, zei Jan trots want zijn kleinzoon Luuk kon zijn plaats in het orkest inmiddels innemen. Luuk speelt overigens ook bariton, net als z’n opa.

Jan bleef daarna trouw de repetitieavonden op dinsdag bezoeken. Hij zette de stoelen klaar, zorgde ervoor dat de kachels op tijd werden ontstoken en zette een stevige bak koffie in de pauze. Deze taken bleef hij vervullen tot de zomer van 2018. Zijn ziekte manifesteerde zich inmiddels op dusdanige wijze dat ook dit te zwaar werd voor hem. Met lood in zijn schoenen ging onze voorzitter naar de Weerdenhof met het bericht dat we Jan zouden ontlasten van zijn taak als beheerder. Maar uit de reactie van Jan bleek het rotsvaste vertrouwen in de leiding van onze vereniging: “Als de voorzitter dat vindt, dan moet dat zo gebeuren”! Het was voor Jan misschien ook wel een opluchting.

Jan, onze dank is groot voor alles wat je voor Constantia hebt gedaan en we plaatsen je in de ere galerij. Je naam staat voor altijd gegrift in de geschiedenis van onze vereniging en we koesteren daarbij vele mooie herinneringen.